Αβάντι μαέστρο...
MAMBO:
Ο γνωστός αυτός ρυθμός
μας ήρθε από την Κούβα την δεκαετία του 1940 και αγαπήθηκε αμέσως σε
Ευρώπη και Αμερική. Πολλοί γνωστοί συνθέτες (Τίτο Πουέντε, Τίτο
Ροντρίγκες, Πέρεζ Πράντο κ.α) δίνοντας το προσωπικό τους στυλ στον
Κουβανέζικο αυτό χορό μας έχουν δώσει αρκετά διαχρονικά και σύγχρονα
κομμάτια που όλοι θελήσαμε να χορέψουμε. CHACHACHA:
Ίσως
ο γνωστότερος λατινοαμερικάνικος ρυθμός .Το chachacha μάς ήρθε τη
δεκαετία του 1950 ως εξέλιξη του μάμπο γι΄αυτό και είναι γνωστό και σαν
τριπλό μάμπο. Ο γνωστός τριπλός ρυθμός συνεχίζει ακόμη και σήμερα να μάς
δίνει κάποια από τα γνωστότερα κομμάτια της παγκόσμιας μουσικής σκηνής. ROCK
n' ROLL:
Τον γνωρίσαμε την δεκαετία του 1930, αποτελεί την
εξέλιξη του Τσάρλεστον και μας έρχεται από την Αμερική. Εμπλουτίστηκε
με στοιχεία απο Rangtime και Blues και η έκρηξη που τον έκανε πάγκοσμια
γνωστό τις δεκαετίες 1940, 1950. Έκτοτε η "τρέλα" του rock n' roll
συνεχίζει να έχει φανατικούς οπαδούς αλλά και να δίνει το δυναμικό παρόν
σε κάθε κοινωνική εκδήλωση. SAMBA:
Ο
εθνικός χορός της Βραζιλίας που γνωρίσαμε στην Ευρώπη τη δεκαετία του
1910 και που όλοι θέλουμε να γνωρίσουμε από κοντά στην πατρίδα του.
Χορός συνδεδεμένος με το κέφι, το ξεφάντωμα και που τα τελευταία χρόνια
έχει εναρμονιστεί με τη δυτική μουσική και μας δίνει την ευκαιρία να
χορέψουμε τα πιο γνωστά ξένα κομμάτια (the kechup song, makarena κ.α). TANGO
ARGENTINO:
Ξεκίνησε την πορεία του από την Αργεντινή όπου
και χορεύονταν από τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Γρήγορα όμως τον
γνώρισε και τον αγάπησε η υψηλή κοινωνία της αργεντινής και τον
μετέφεραν στην συντηρητική Ευρώπη στη διάρκεια του μεσοπολέμου.Ο γεμάτος
πάθος και ένταση, δραματικός αυτός χορός όμως απερίφθη σαν πολύ
τολμηρός. Η Ευρώπη της εποχής δεν ήταν έτοιμη για κάτι τέτοιο. Έτσι το
ταγκό διαμορφώθηκε και μάς παρουσιάστηκε σαν ευρωπαικό ταγκό. Σήμερα η
γεμάτη ένταση αρχική μορφή του χορεύεται με πάθος από χιλιάδες οπαδούς
του σε όλο τον κόσμο. ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ TANGO:
Είναι
η ευρωπαική έκδοση του αργεντίνικου ταγκό. Ακόμη όμως και έτσι η ευρώπη
δυσκολεύθηκε να τον δεχθεί. Στη δεκαετία του 1920 όμως όταν ο περίφημος
γόης της εποχής Ροδόλφο Βαλεντίνο παρουσίασε το ταγκό σε μία από τις
ταινίες του εκατομμύρια θαυμαστές του σε όλο τον κόσμο τον ακολούθησαν.
Σήμερα το ταγκό αποτελεί μία από τις διαχρονικές αξίες του χορού, έχει
φανατικούς οπαδούς και είναι ο ένας από τους πέντε "στάνταρ" χορούς μαζί
με το Waltz, Quickstep, Foxtrot, V.Waltz που χορεύονται σε όλο τον
κόσμο. FOXTROT:
Το βήμα της αλεπούς. Αυτός ο
γοητευτικός, συντροφικός χορός παρουσιάστηκε πρώτη φορά το 1913 από τον
Henry Fox κριτικό κινηματογράφου και λάτρη της μουσικής του χορού
αυτού. Τα απαλά, καμαρωτά βήματά του μάς συντροφεύουν ακόμη και σήμερα. WALTZ:
Το Waltz ανήκει στην κατηγορία των περιστρεφόμενων χορών
σε ζεύγη. Σαν χορός ξεκίνησε τον 17ο αιώνα από την Γερμανία. Έγινε όμως
διάσημο τον 19ο αιώνα όταν ο μεγάλος Αυστριακός μουσουργός J. Strauss
μας προσέφερε τις παγκοσμίως γνωστές επιτυχίες του. Το 1913 το Waltz
αποκτά και μία διαφορετική μορφή από τη γρήγορη και περιστροφική του
Strauss. Η νέα του μορφή μάς έρχεται από την Αγγλία και είναι το
διστακτικό Waltz ή αργό Waltz. Έτσι λόγω της αγγλικής επιρροής του
ονομάζεται και αγγλικό Waltz. Η μουσική του βάλς, διαχρονική και
μοντέρνα εκφράζει απόλυτα την υπερήφανη, κομψή και αρμονική κίνηση του
χορού αυτού.
ORIENTAL:
Ο χορός οριεντάλ (η χορός της κοιλιάς, όπως είναι ως
επι το πλείστον γνωστός στον δυτικό κόσμο) είναι ο κατ' εξοχήν χορός της
ανατολής. Η ιστορία του χάνεται στα βάθη των αιώνων. Σύμφωνα με
διάφορες θεωρίες προέρχεται από τις τελετουργίες γονιμότητας της
κεντρικής Αφρικής ή από τις τελετουργίες προς τιμήν των Θεών της
γονιμότητας (όπως η Αστάρτη, η Αφροδίτη κλπ) της μέσης Ανατολής και της
Μεσογείου. Στη σημερινή του μορφή είναι κυρίως διαδεδομένος στον αραβικό
χώρο, καθώς και στην Τουρκία, Ελλάδα, Βαλκάνια, Περσία και σε ορισμένες
περιοχές της Ινδίας. Παρότι φαινομενικά ο χορός της κοιλιάς
είναι αρκετά ελεύθερος, στην πραγματικότητα διέπεται από αυστηρούς
κανόνες, και ειναι εκτελεστικά ιδιαίτερα δύσκολος. Υπάρχουν πολλά
είδη χορού της κοιλιάς, ανάλογα με τη μουσική, την προέλευση και το
επιθυμητό αισθητικό αποτέλεσμα. RUMBA:
Λαϊκός
χορός με ισπανική προέλευση. Υπάρχουν μερικά είδη rumba, η ρυθμική τους
βάση είναι όμοια, αλλά ηχητικά μπορεί να διαφέρουν.
Ο χορός είναι
σε ρυθμό 4/4, με τρία βήματα και μία παύση.
Ο χορός
RUMBA είναι
πλούσιος σε κινήσεις χορός, γεμάτος ρυθμούς και ιδιοσυγκρασία.
Θεωρείται του ερωτικός χορός
Ενα επιπλέον χαρακτηριστικό της rumba, οτι θεωρείται ο χορός του έρωτα. ΧΑΣΑΠΙΚΟ:
Χορός
που προέρχεται από την Κωνσταντινούπολη
πήρε το όνομα του από τη
συντεχνεία των Κρεοπωλών οι οποίοι και τον χόρευαν,
γιαυτό ονομάζεται
και μακελάρικος.
Χορευόταν από πολλά άτομα και ήταν αναπαράσταση
γεγονότων από τη ζωή του Μ Αλέξανδρου και του Ηφαιστίωνα.
Αποτελεί
τον αγαπημένο χορό των Ελλήνων και θεωρείται χορός της παρέας γιαυτό και
εκτελείται από 3 και πάνω άτομα, υποδηλώνει δεσμούς φιλίας. ΖΕΙΜΠΕΚΙΚΟ:
Η ιστορία του ζεϊμπέκικου ξεκινά από τους Ζεϊμπέκηδες , τους θρυλικούς
ληστές της Ανατολίας. Ήταν Έλληνες από την Θράκη που μετανάστευσαν στην
Προύσα και τ' Αϊδίνι.Οι Ζεμπέκηδες σιγά σιγά εξισλαμίστηκαν. Λέγεται ότι
από τα έθιμα της μακρινής πατρίδας τους επέζησε και εξακολουθεί να
επιζεί θριαμβευτικά ως τις μέρες μας ο ζεϊμπέκικος χορός, ο οποίος,
αρχικά, ήταν καθαρά αντρικός χορός, αργός και βαρύς. Περιελάμβανε πολύ
συχνά επίδειξη οπλομαχητικής και είχε τις ρίζες του σε αρχαίο Θρακικό
χορό. Στη Μικρά Ασία οι παλιοί αυτοί Θρακικοί ρυθμοί κατέληξαν να
παίζονται με τα τοπικά έγχορδα όργανα ενώ σιγά σιγά με την πάροδο του
χρόνου, άρχισαν να χρησιμοποιούνται και κάποιες συγκεκριμένες ελάσσονες
μουσικές κλίμακες, που ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένες και αγαπημένες στις
περιοχές εκείνες. Έτσι η μουσική εξελίχθηκε ακολουθώντας το χρώμα της Μ.
Ασίας και διαφοροποιήθηκε αρκετά. Ο ζεϊμπέκικος χορός διαφοροποιήθηκε
και αυτός. Όμως διατηρήθηκαν τα βασικά χαρακτηριστικά του και πάνω από
όλα διατηρήθηκε ο μοναδικός και χαρακτηριστικός ρυθμός του, τα 9/8. Κύριο
χαρακτηριστικό του ζεϊμπέκικου είναι ότι κάθε βηματισμός του υποδηλώνει
μία κίνηση πάλης Υπάρχουν τρεις μορφές με της οποίες συναντά
κανείς το ζεϊμπέκικο: Του μπεκρή Του
φυλακισμένου Του μάγκα
i-diadromi
Via
MAMBO:
Ο γνωστός αυτός ρυθμός
μας ήρθε από την Κούβα την δεκαετία του 1940 και αγαπήθηκε αμέσως σε
Ευρώπη και Αμερική. Πολλοί γνωστοί συνθέτες (Τίτο Πουέντε, Τίτο
Ροντρίγκες, Πέρεζ Πράντο κ.α) δίνοντας το προσωπικό τους στυλ στον
Κουβανέζικο αυτό χορό μας έχουν δώσει αρκετά διαχρονικά και σύγχρονα
κομμάτια που όλοι θελήσαμε να χορέψουμε. CHACHACHA:
Ίσως
ο γνωστότερος λατινοαμερικάνικος ρυθμός .Το chachacha μάς ήρθε τη
δεκαετία του 1950 ως εξέλιξη του μάμπο γι΄αυτό και είναι γνωστό και σαν
τριπλό μάμπο. Ο γνωστός τριπλός ρυθμός συνεχίζει ακόμη και σήμερα να μάς
δίνει κάποια από τα γνωστότερα κομμάτια της παγκόσμιας μουσικής σκηνής. ROCK
n' ROLL:
Τον γνωρίσαμε την δεκαετία του 1930, αποτελεί την
εξέλιξη του Τσάρλεστον και μας έρχεται από την Αμερική. Εμπλουτίστηκε
με στοιχεία απο Rangtime και Blues και η έκρηξη που τον έκανε πάγκοσμια
γνωστό τις δεκαετίες 1940, 1950. Έκτοτε η "τρέλα" του rock n' roll
συνεχίζει να έχει φανατικούς οπαδούς αλλά και να δίνει το δυναμικό παρόν
σε κάθε κοινωνική εκδήλωση. SAMBA:
Ο
εθνικός χορός της Βραζιλίας που γνωρίσαμε στην Ευρώπη τη δεκαετία του
1910 και που όλοι θέλουμε να γνωρίσουμε από κοντά στην πατρίδα του.
Χορός συνδεδεμένος με το κέφι, το ξεφάντωμα και που τα τελευταία χρόνια
έχει εναρμονιστεί με τη δυτική μουσική και μας δίνει την ευκαιρία να
χορέψουμε τα πιο γνωστά ξένα κομμάτια (the kechup song, makarena κ.α). TANGO
ARGENTINO:
Ξεκίνησε την πορεία του από την Αργεντινή όπου
και χορεύονταν από τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Γρήγορα όμως τον
γνώρισε και τον αγάπησε η υψηλή κοινωνία της αργεντινής και τον
μετέφεραν στην συντηρητική Ευρώπη στη διάρκεια του μεσοπολέμου.Ο γεμάτος
πάθος και ένταση, δραματικός αυτός χορός όμως απερίφθη σαν πολύ
τολμηρός. Η Ευρώπη της εποχής δεν ήταν έτοιμη για κάτι τέτοιο. Έτσι το
ταγκό διαμορφώθηκε και μάς παρουσιάστηκε σαν ευρωπαικό ταγκό. Σήμερα η
γεμάτη ένταση αρχική μορφή του χορεύεται με πάθος από χιλιάδες οπαδούς
του σε όλο τον κόσμο. ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ TANGO:
Είναι
η ευρωπαική έκδοση του αργεντίνικου ταγκό. Ακόμη όμως και έτσι η ευρώπη
δυσκολεύθηκε να τον δεχθεί. Στη δεκαετία του 1920 όμως όταν ο περίφημος
γόης της εποχής Ροδόλφο Βαλεντίνο παρουσίασε το ταγκό σε μία από τις
ταινίες του εκατομμύρια θαυμαστές του σε όλο τον κόσμο τον ακολούθησαν.
Σήμερα το ταγκό αποτελεί μία από τις διαχρονικές αξίες του χορού, έχει
φανατικούς οπαδούς και είναι ο ένας από τους πέντε "στάνταρ" χορούς μαζί
με το Waltz, Quickstep, Foxtrot, V.Waltz που χορεύονται σε όλο τον
κόσμο. FOXTROT:
Το βήμα της αλεπούς. Αυτός ο
γοητευτικός, συντροφικός χορός παρουσιάστηκε πρώτη φορά το 1913 από τον
Henry Fox κριτικό κινηματογράφου και λάτρη της μουσικής του χορού
αυτού. Τα απαλά, καμαρωτά βήματά του μάς συντροφεύουν ακόμη και σήμερα. WALTZ:
Το Waltz ανήκει στην κατηγορία των περιστρεφόμενων χορών
σε ζεύγη. Σαν χορός ξεκίνησε τον 17ο αιώνα από την Γερμανία. Έγινε όμως
διάσημο τον 19ο αιώνα όταν ο μεγάλος Αυστριακός μουσουργός J. Strauss
μας προσέφερε τις παγκοσμίως γνωστές επιτυχίες του. Το 1913 το Waltz
αποκτά και μία διαφορετική μορφή από τη γρήγορη και περιστροφική του
Strauss. Η νέα του μορφή μάς έρχεται από την Αγγλία και είναι το
διστακτικό Waltz ή αργό Waltz. Έτσι λόγω της αγγλικής επιρροής του
ονομάζεται και αγγλικό Waltz. Η μουσική του βάλς, διαχρονική και
μοντέρνα εκφράζει απόλυτα την υπερήφανη, κομψή και αρμονική κίνηση του
χορού αυτού.
ORIENTAL:
Ο χορός οριεντάλ (η χορός της κοιλιάς, όπως είναι ως
επι το πλείστον γνωστός στον δυτικό κόσμο) είναι ο κατ' εξοχήν χορός της
ανατολής. Η ιστορία του χάνεται στα βάθη των αιώνων. Σύμφωνα με
διάφορες θεωρίες προέρχεται από τις τελετουργίες γονιμότητας της
κεντρικής Αφρικής ή από τις τελετουργίες προς τιμήν των Θεών της
γονιμότητας (όπως η Αστάρτη, η Αφροδίτη κλπ) της μέσης Ανατολής και της
Μεσογείου. Στη σημερινή του μορφή είναι κυρίως διαδεδομένος στον αραβικό
χώρο, καθώς και στην Τουρκία, Ελλάδα, Βαλκάνια, Περσία και σε ορισμένες
περιοχές της Ινδίας. Παρότι φαινομενικά ο χορός της κοιλιάς
είναι αρκετά ελεύθερος, στην πραγματικότητα διέπεται από αυστηρούς
κανόνες, και ειναι εκτελεστικά ιδιαίτερα δύσκολος. Υπάρχουν πολλά
είδη χορού της κοιλιάς, ανάλογα με τη μουσική, την προέλευση και το
επιθυμητό αισθητικό αποτέλεσμα. RUMBA:
Λαϊκός
χορός με ισπανική προέλευση. Υπάρχουν μερικά είδη rumba, η ρυθμική τους
βάση είναι όμοια, αλλά ηχητικά μπορεί να διαφέρουν.
Ο χορός είναι
σε ρυθμό 4/4, με τρία βήματα και μία παύση.
Ο χορός
RUMBA είναι
πλούσιος σε κινήσεις χορός, γεμάτος ρυθμούς και ιδιοσυγκρασία.
Θεωρείται του ερωτικός χορός
Ενα επιπλέον χαρακτηριστικό της rumba, οτι θεωρείται ο χορός του έρωτα. ΧΑΣΑΠΙΚΟ:
Χορός
που προέρχεται από την Κωνσταντινούπολη
πήρε το όνομα του από τη
συντεχνεία των Κρεοπωλών οι οποίοι και τον χόρευαν,
γιαυτό ονομάζεται
και μακελάρικος.
Χορευόταν από πολλά άτομα και ήταν αναπαράσταση
γεγονότων από τη ζωή του Μ Αλέξανδρου και του Ηφαιστίωνα.
Αποτελεί
τον αγαπημένο χορό των Ελλήνων και θεωρείται χορός της παρέας γιαυτό και
εκτελείται από 3 και πάνω άτομα, υποδηλώνει δεσμούς φιλίας. ΖΕΙΜΠΕΚΙΚΟ:
Η ιστορία του ζεϊμπέκικου ξεκινά από τους Ζεϊμπέκηδες , τους θρυλικούς
ληστές της Ανατολίας. Ήταν Έλληνες από την Θράκη που μετανάστευσαν στην
Προύσα και τ' Αϊδίνι.Οι Ζεμπέκηδες σιγά σιγά εξισλαμίστηκαν. Λέγεται ότι
από τα έθιμα της μακρινής πατρίδας τους επέζησε και εξακολουθεί να
επιζεί θριαμβευτικά ως τις μέρες μας ο ζεϊμπέκικος χορός, ο οποίος,
αρχικά, ήταν καθαρά αντρικός χορός, αργός και βαρύς. Περιελάμβανε πολύ
συχνά επίδειξη οπλομαχητικής και είχε τις ρίζες του σε αρχαίο Θρακικό
χορό. Στη Μικρά Ασία οι παλιοί αυτοί Θρακικοί ρυθμοί κατέληξαν να
παίζονται με τα τοπικά έγχορδα όργανα ενώ σιγά σιγά με την πάροδο του
χρόνου, άρχισαν να χρησιμοποιούνται και κάποιες συγκεκριμένες ελάσσονες
μουσικές κλίμακες, που ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένες και αγαπημένες στις
περιοχές εκείνες. Έτσι η μουσική εξελίχθηκε ακολουθώντας το χρώμα της Μ.
Ασίας και διαφοροποιήθηκε αρκετά. Ο ζεϊμπέκικος χορός διαφοροποιήθηκε
και αυτός. Όμως διατηρήθηκαν τα βασικά χαρακτηριστικά του και πάνω από
όλα διατηρήθηκε ο μοναδικός και χαρακτηριστικός ρυθμός του, τα 9/8. Κύριο
χαρακτηριστικό του ζεϊμπέκικου είναι ότι κάθε βηματισμός του υποδηλώνει
μία κίνηση πάλης Υπάρχουν τρεις μορφές με της οποίες συναντά
κανείς το ζεϊμπέκικο: Του μπεκρή Του
φυλακισμένου Του μάγκα
i-diadromi
Via
Tags
ΕΙΔΗΣΕΙΣ