Έφυγα για το εξωτερικό γιατί στην Ελλάδα δεν υπήρχε σωτηρία. Πήγα στην Αυστρία, αλλά η κατάσταση που αντιμετώπισα εκεί ήταν απερίγραπτη. Αντίκρισα τόσο άσχημα πράγματα που
προσπαθώ να τα σβήσω από το μυαλό μου. Άθλιες οι συνθήκες διαβίωσης, όπως και το εργασιακό μου περιβάλλον. Ο εργοδότης μου έλληνας. Ζούσαμε 5 άτομα σε ένα διαμέρισμα 50 τ.μ περίπου με μια κοινή τουαλέτα. Το πιο εξωφρενικό; Αν τυχόν ο μάγειρας μας έβαζε λίγο παραπάνω κρέας, ο ίδιος ο επιχειρηματίας έρχονταν και το έτρωγε…από το πιάτο μας. Αναγκαζόνταν ο καημένος ο μάγειρας να κρύβει το κρέας κάτω από το πιλάφι μας. Αν είναι δυνατόν. Να κρύβει το κρέας μας…Τι να πρωτοθυμηθώ; Η υγρασία στην Αυστρία είναι απίστευτη, θυμίζει Ελλάδα και χειρότερα μην σας πω. Ζητούσαμε κρύο νερό. Ξέρετε τι μας έλεγε; Αν είστε καλά παιδιά…θα σας πάρω ψυγείο. Λες και το κρύο νερό είναι ένα προνόμιο, ένα δικαίωμα που πρέπει πρώτα να το κερδίσουμε και μετά να το απολαύσουμε» εξομολογείται στοbangladeshnews.gr o Κ.Χ, κάτοικος του νομού Πέλλας, ο οποίος ζήτησε να μην δημοσιεύσουμε το όνομα και την φωτογραφία του γιατί όπως τόνισε χαρακτηριστικά, ελαφρώς ανήσυχος, «ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί». Ήταν παντρεμένος με μια αλβανίδα η οποία ασκούσε φοβερή ψυχολογική βία στα μικρά παιδιά τους. Τους μήνες που έκατσα εκεί, ζήτημα να τα είδα μια δυο φορές ήρεμα και να μην κλαίνε. Αφού και ο ίδιος ο επιχειρηματίας, που τα αντίκρισε μια φορά ήρεμα να παίζουν με το tablet που τους δάνεισα, παραξενεύτηκε και με ρώτησε τι έπαθαν τα παιδιά του. «Λείπει η γυναίκα σου» του απάντησα. Άντεξα περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο εργαζόμενο πριν αποχωρήσω. Έκατσα στο μαγαζί του 4 μήνες. Οι περισσότεροι την κοπάνησαν στους δύο μήνες. Ένας μάλιστα από αυτούς σηκώθηκε και έφυγε τα ξημερώματα για το αεροδρόμιο έτσι ώστε να μην τον πετύχει στο δρόμο του. Τόσο πολύ τον φοβόταν. Έναν άλλο εργαζόμενο τον έδειρε. Τραγικά πράγματα». Έφυγαν από το κακό…και πήγαν στο χειρότερο. Απογειώθηκαν από την…απελπισία και προσγειώθηκαν στην απόγνωση. Αν υπάρχει κάτι χειρότερο από το να είναι κανείς άνεργος στην Ελλάδα; Ναι. Εργαζόμενος σε κατάστημα εστίασης στην Γερμανία, στην Αυστρία και γενικότερα σε εκείνες τις βορειοευρωπαϊκές χώρες, που ενώ δεν χάνουν ευκαιρία να μας κουνούν το δάχτυλο υπενθυμίζοντας την υποχρέωση μας να εφαρμόσουμε δημοσιονομικά προγράμματα που κατά κοινή ομολογία ανακυκλώνουν την ύφεση και διογκώνουν το χρέος, στις εργοδοτικές τους υποχρεώσεις απέναντι στους υπαλλήλους τους αποδεικνύονται ιδιαίτερα…ασυνεπείς. Δεν είναι όμως μόνο οι γερμανοί και αυστριακοί εργοδότες που εκμεταλλευόμενοι την ανέχεια και την λαχτάρα των ελλήνων ανέργων για μια θέση εργασίας, αλλά και οι ίδιοι οι έλληνες…συμπατριώτες τους, που παρά τις εντυπωσιακές υποσχέσεις για παχυλούς μισθούς, αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς και ανθρώπινα ωράρια αποδεικνύονται στην πράξη…τα χειρότερα αφεντικά. Εκατοντάδες οι καταγγελίες για εξευτελιστικές συμπεριφορές, τρομοκρατία, «κουτσουρεμένους» μισθούς, απάνθρωπα ωράρια εργασίας και μικροσκοπικά διαμερίσματα στα οποία στοιβάζονταν σαν ζώα 5 και 10 άτομα μαζί. Για ακόμη μια φορά αποδεικνύεται ότι η φημισμένη αλληλεγγύη έλληνα προς έλληνα αποτελεί αέρα κοπανιστό… ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΟΙ… Δεν έχει αλλάξει δυστυχώς τίποτα προς το καλύτερο. Το πρόβλημα παραμένει. Υπάρχουν στην Γερμανία πολλοί έλληνες που εκμεταλλεύονται εν ψυχρώ τους συμπατριώτες τους που έρχονται εδώ αναζητώντας δουλειά και μεροκάματα για να συντηρήσουν τις οικογένειες τους. Εκμεταλλεύονται την ανέχεια τους «προσφέροντας» εξευτελιστικούς μισθούς, κάκιστες συνθήκες εργασίας, εξαντλητικά ωράρια. Εμείς από την πλευρά μας προσπαθούμε να ενημερώνουμε τους συμπατριώτες να αποφεύγουν τέτοιους εργοδότες. Στην δυσμενέστερη θέση όλων βρίσκονται όσοι είναι ανειδίκευτοι και δεν γνωρίζουν την γερμανική γλώσσα. Αυτοί αναγκάζονται να εργάζονται στα ελληνικά εστιάτορια όπου οι συνθήκες κάθε άλλο παρά υποφερτές είναι» υποστηρίζει μιλώντας στο bangladeshnews.gr oKώστας Δημητρίου, Πρόεδρος των Ελληνικών Κοινοτήτων στην Γερμανία.
Κώστας Δημητρίου, Πρόεδρος Ελληνικών Κοινοτήτων Γερμανίας: Είναι πολύ λυπηρό το φαινόμενο έλληνας να «ξεζουμίζει» έτσι έλληνα, αλλά όπως και να το κάνουμε, αποτελεί μια σκληρή πραγματικότητα. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάνε οι συμπατριώτες μας ότι η σημερινή Γερμανία δεν έχει τις ανάγκες της Γερμανίας του 1960. Υπάρχει μεγάλη ζήτηση για επαγγελματίες καταρτισμένους και εξειδικευμένους που να γνωρίζουν γερμανικά. Όσοι απασχολούνται εδώ ως γιατροί, μηχανολόγοι, μηχανικοί, ακόμη και ως υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, οδηγοί αυτοκινήτων πρέπει να μιλάνε γερμανικά για να συνεννοούνται αποτελεσματικά με συναδέλφους και πελάτες. Για αυτούς τα πράγματα σε γενικές γραμμές είναι καλά. Όσοι όμως δεν είναι επαγγελματίες τέτοιου είδους και επιθυμούν να έρθουν στην Γερμανία, καλό θα είναι να γνωρίζουν δύο πράγματα: Οι ρυθμοί εργασίας είναι εντατικοί και δεύτερον πρέπει να υπογράφουν συμβόλαια εργασίας με σαφείς και ξεκάθαρους όρους όσον αφορά τους μισθούς, τα ωράρια, τις συνθήκες. Τους ενημερώνουμε ότι ο κατώτατος μισθός στην Γερμανία είναι 8,5 ευρώ/ώρα. Σε άλλες περιπτώσεις είναι και μεγαλύτερος. Αν ακούσουν για χαμηλότερα ημερομίσθια, από τα νομίμως κατοχυρωμένα, να αποχωρήσουν άμεσα». ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΗ. ΤΟΥΣ ΤΡΕΛΑΝΑΝ… Υπενθυμίζουμε το ρεπορτάζ του «Εθνους» τον Οκτώβριο του 2015 για τους έλληνες μετανάστες της κρίσης που γέμισαν τα ψυχιατρεία του Βερολίνου. Συγκεκριμένα, στα Εξωτερικά Ιατρεία Ψυχικής Υγείας της δημοτικής κλινικής Humboltd στην συνοικία Wittenau του Βερολίνου παρακολουθούνταν το τελευταίο χρονικό διάστημα περισσότεροι από 600 έλληνες ασθενείς. Παραθέτουμε την μαρτυρία της ψυχολόγου Δέσποινα Παπαδημητράτου, εργαζόμενης στα Εξωτερικά Ιατρεία Ψυχικής Υγείας ΙΙ, από το ρεπορτάζ της συναδέλφου Κατερίνας Ρόββα: «Είναι η ίδια εικόνα που παρουσιάζουν πρόσφυγες πολέμου. Πάσχουν από μετατραυματικό σύνδρομο το οποίο εκφράζεται με κατάθλιψη, φοβίες, κρίσεις πανικού και νευρώσεις. Αυτό συμβαίνει γιατί οι περισσότεροι έχουν υποστεί μια εξαναγκαστική μετανάστευση, το αισθάνονται ως βίαιο ξεριζωμό από την πατρίδα, έρχονται στη Γερμανία με μαύρη καρδιά όχι ως αποτέλεσμα επιλογής. Είναι τόσο σπρωγμένοι από την ανάγκη που πολλοί δεν έχουν καν την ευκαιρία να προετοιμαστούν για τη μετανάστευση. Ερχονται χωρίς να γνωρίζουν τη γλώσσα και αντιμετωπίζουν ρατσισμό» . Οσοι έχουν την τύχη να βρουν εργασία δεν συναντούν ρόδινες συνθήκες. Τον τελευταίο χρόνο που έγινε ντόρος για την Ελλάδα λόγω των πολιτικών εξελίξεων, οι περισσότεροι έζησαν ρατσιστικά σχόλια. Ασθενής που εργάζεται σε νοσοκομείο μού έχει πει πως όταν χτυπούσε το τηλέφωνό του του έλεγαν: » Μην το σηκώσεις, είναι ο Τσίπρας να σου ζητήσει λεφτά » ή » είναι ο Βαρουφάκης » και γελούσαν. Αλλοι που εργάζονται σε επιχειρήσεις τούς λένε το καλοκαίρι: » Γιατί να πας στην Ελλάδα; Εδώ βγάζεις τα λεφτά σου, θα πας στην Ελλάδα να τα χαλάσεις; ». Φοβούμενοι μη χάσουν τη δουλειά τους, σκύβουν το κεφάλι και καταπίνουν όσα τους κάνουν δυστυχισμένους. Οταν σου συμβαίνει αυτό, από ένα σημείο και μετά αποκτάς παρανοϊκές ιδέες ότι όλοι σε κοιτούν περίεργα…». ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ ΠΗΓΗ
Via
προσπαθώ να τα σβήσω από το μυαλό μου. Άθλιες οι συνθήκες διαβίωσης, όπως και το εργασιακό μου περιβάλλον. Ο εργοδότης μου έλληνας. Ζούσαμε 5 άτομα σε ένα διαμέρισμα 50 τ.μ περίπου με μια κοινή τουαλέτα. Το πιο εξωφρενικό; Αν τυχόν ο μάγειρας μας έβαζε λίγο παραπάνω κρέας, ο ίδιος ο επιχειρηματίας έρχονταν και το έτρωγε…από το πιάτο μας. Αναγκαζόνταν ο καημένος ο μάγειρας να κρύβει το κρέας κάτω από το πιλάφι μας. Αν είναι δυνατόν. Να κρύβει το κρέας μας…Τι να πρωτοθυμηθώ; Η υγρασία στην Αυστρία είναι απίστευτη, θυμίζει Ελλάδα και χειρότερα μην σας πω. Ζητούσαμε κρύο νερό. Ξέρετε τι μας έλεγε; Αν είστε καλά παιδιά…θα σας πάρω ψυγείο. Λες και το κρύο νερό είναι ένα προνόμιο, ένα δικαίωμα που πρέπει πρώτα να το κερδίσουμε και μετά να το απολαύσουμε» εξομολογείται στοbangladeshnews.gr o Κ.Χ, κάτοικος του νομού Πέλλας, ο οποίος ζήτησε να μην δημοσιεύσουμε το όνομα και την φωτογραφία του γιατί όπως τόνισε χαρακτηριστικά, ελαφρώς ανήσυχος, «ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί». Ήταν παντρεμένος με μια αλβανίδα η οποία ασκούσε φοβερή ψυχολογική βία στα μικρά παιδιά τους. Τους μήνες που έκατσα εκεί, ζήτημα να τα είδα μια δυο φορές ήρεμα και να μην κλαίνε. Αφού και ο ίδιος ο επιχειρηματίας, που τα αντίκρισε μια φορά ήρεμα να παίζουν με το tablet που τους δάνεισα, παραξενεύτηκε και με ρώτησε τι έπαθαν τα παιδιά του. «Λείπει η γυναίκα σου» του απάντησα. Άντεξα περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο εργαζόμενο πριν αποχωρήσω. Έκατσα στο μαγαζί του 4 μήνες. Οι περισσότεροι την κοπάνησαν στους δύο μήνες. Ένας μάλιστα από αυτούς σηκώθηκε και έφυγε τα ξημερώματα για το αεροδρόμιο έτσι ώστε να μην τον πετύχει στο δρόμο του. Τόσο πολύ τον φοβόταν. Έναν άλλο εργαζόμενο τον έδειρε. Τραγικά πράγματα». Έφυγαν από το κακό…και πήγαν στο χειρότερο. Απογειώθηκαν από την…απελπισία και προσγειώθηκαν στην απόγνωση. Αν υπάρχει κάτι χειρότερο από το να είναι κανείς άνεργος στην Ελλάδα; Ναι. Εργαζόμενος σε κατάστημα εστίασης στην Γερμανία, στην Αυστρία και γενικότερα σε εκείνες τις βορειοευρωπαϊκές χώρες, που ενώ δεν χάνουν ευκαιρία να μας κουνούν το δάχτυλο υπενθυμίζοντας την υποχρέωση μας να εφαρμόσουμε δημοσιονομικά προγράμματα που κατά κοινή ομολογία ανακυκλώνουν την ύφεση και διογκώνουν το χρέος, στις εργοδοτικές τους υποχρεώσεις απέναντι στους υπαλλήλους τους αποδεικνύονται ιδιαίτερα…ασυνεπείς. Δεν είναι όμως μόνο οι γερμανοί και αυστριακοί εργοδότες που εκμεταλλευόμενοι την ανέχεια και την λαχτάρα των ελλήνων ανέργων για μια θέση εργασίας, αλλά και οι ίδιοι οι έλληνες…συμπατριώτες τους, που παρά τις εντυπωσιακές υποσχέσεις για παχυλούς μισθούς, αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς και ανθρώπινα ωράρια αποδεικνύονται στην πράξη…τα χειρότερα αφεντικά. Εκατοντάδες οι καταγγελίες για εξευτελιστικές συμπεριφορές, τρομοκρατία, «κουτσουρεμένους» μισθούς, απάνθρωπα ωράρια εργασίας και μικροσκοπικά διαμερίσματα στα οποία στοιβάζονταν σαν ζώα 5 και 10 άτομα μαζί. Για ακόμη μια φορά αποδεικνύεται ότι η φημισμένη αλληλεγγύη έλληνα προς έλληνα αποτελεί αέρα κοπανιστό… ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΟΙ… Δεν έχει αλλάξει δυστυχώς τίποτα προς το καλύτερο. Το πρόβλημα παραμένει. Υπάρχουν στην Γερμανία πολλοί έλληνες που εκμεταλλεύονται εν ψυχρώ τους συμπατριώτες τους που έρχονται εδώ αναζητώντας δουλειά και μεροκάματα για να συντηρήσουν τις οικογένειες τους. Εκμεταλλεύονται την ανέχεια τους «προσφέροντας» εξευτελιστικούς μισθούς, κάκιστες συνθήκες εργασίας, εξαντλητικά ωράρια. Εμείς από την πλευρά μας προσπαθούμε να ενημερώνουμε τους συμπατριώτες να αποφεύγουν τέτοιους εργοδότες. Στην δυσμενέστερη θέση όλων βρίσκονται όσοι είναι ανειδίκευτοι και δεν γνωρίζουν την γερμανική γλώσσα. Αυτοί αναγκάζονται να εργάζονται στα ελληνικά εστιάτορια όπου οι συνθήκες κάθε άλλο παρά υποφερτές είναι» υποστηρίζει μιλώντας στο bangladeshnews.gr oKώστας Δημητρίου, Πρόεδρος των Ελληνικών Κοινοτήτων στην Γερμανία.
Κώστας Δημητρίου, Πρόεδρος Ελληνικών Κοινοτήτων Γερμανίας: Είναι πολύ λυπηρό το φαινόμενο έλληνας να «ξεζουμίζει» έτσι έλληνα, αλλά όπως και να το κάνουμε, αποτελεί μια σκληρή πραγματικότητα. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάνε οι συμπατριώτες μας ότι η σημερινή Γερμανία δεν έχει τις ανάγκες της Γερμανίας του 1960. Υπάρχει μεγάλη ζήτηση για επαγγελματίες καταρτισμένους και εξειδικευμένους που να γνωρίζουν γερμανικά. Όσοι απασχολούνται εδώ ως γιατροί, μηχανολόγοι, μηχανικοί, ακόμη και ως υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, οδηγοί αυτοκινήτων πρέπει να μιλάνε γερμανικά για να συνεννοούνται αποτελεσματικά με συναδέλφους και πελάτες. Για αυτούς τα πράγματα σε γενικές γραμμές είναι καλά. Όσοι όμως δεν είναι επαγγελματίες τέτοιου είδους και επιθυμούν να έρθουν στην Γερμανία, καλό θα είναι να γνωρίζουν δύο πράγματα: Οι ρυθμοί εργασίας είναι εντατικοί και δεύτερον πρέπει να υπογράφουν συμβόλαια εργασίας με σαφείς και ξεκάθαρους όρους όσον αφορά τους μισθούς, τα ωράρια, τις συνθήκες. Τους ενημερώνουμε ότι ο κατώτατος μισθός στην Γερμανία είναι 8,5 ευρώ/ώρα. Σε άλλες περιπτώσεις είναι και μεγαλύτερος. Αν ακούσουν για χαμηλότερα ημερομίσθια, από τα νομίμως κατοχυρωμένα, να αποχωρήσουν άμεσα». ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΗ. ΤΟΥΣ ΤΡΕΛΑΝΑΝ… Υπενθυμίζουμε το ρεπορτάζ του «Εθνους» τον Οκτώβριο του 2015 για τους έλληνες μετανάστες της κρίσης που γέμισαν τα ψυχιατρεία του Βερολίνου. Συγκεκριμένα, στα Εξωτερικά Ιατρεία Ψυχικής Υγείας της δημοτικής κλινικής Humboltd στην συνοικία Wittenau του Βερολίνου παρακολουθούνταν το τελευταίο χρονικό διάστημα περισσότεροι από 600 έλληνες ασθενείς. Παραθέτουμε την μαρτυρία της ψυχολόγου Δέσποινα Παπαδημητράτου, εργαζόμενης στα Εξωτερικά Ιατρεία Ψυχικής Υγείας ΙΙ, από το ρεπορτάζ της συναδέλφου Κατερίνας Ρόββα: «Είναι η ίδια εικόνα που παρουσιάζουν πρόσφυγες πολέμου. Πάσχουν από μετατραυματικό σύνδρομο το οποίο εκφράζεται με κατάθλιψη, φοβίες, κρίσεις πανικού και νευρώσεις. Αυτό συμβαίνει γιατί οι περισσότεροι έχουν υποστεί μια εξαναγκαστική μετανάστευση, το αισθάνονται ως βίαιο ξεριζωμό από την πατρίδα, έρχονται στη Γερμανία με μαύρη καρδιά όχι ως αποτέλεσμα επιλογής. Είναι τόσο σπρωγμένοι από την ανάγκη που πολλοί δεν έχουν καν την ευκαιρία να προετοιμαστούν για τη μετανάστευση. Ερχονται χωρίς να γνωρίζουν τη γλώσσα και αντιμετωπίζουν ρατσισμό» . Οσοι έχουν την τύχη να βρουν εργασία δεν συναντούν ρόδινες συνθήκες. Τον τελευταίο χρόνο που έγινε ντόρος για την Ελλάδα λόγω των πολιτικών εξελίξεων, οι περισσότεροι έζησαν ρατσιστικά σχόλια. Ασθενής που εργάζεται σε νοσοκομείο μού έχει πει πως όταν χτυπούσε το τηλέφωνό του του έλεγαν: » Μην το σηκώσεις, είναι ο Τσίπρας να σου ζητήσει λεφτά » ή » είναι ο Βαρουφάκης » και γελούσαν. Αλλοι που εργάζονται σε επιχειρήσεις τούς λένε το καλοκαίρι: » Γιατί να πας στην Ελλάδα; Εδώ βγάζεις τα λεφτά σου, θα πας στην Ελλάδα να τα χαλάσεις; ». Φοβούμενοι μη χάσουν τη δουλειά τους, σκύβουν το κεφάλι και καταπίνουν όσα τους κάνουν δυστυχισμένους. Οταν σου συμβαίνει αυτό, από ένα σημείο και μετά αποκτάς παρανοϊκές ιδέες ότι όλοι σε κοιτούν περίεργα…». ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ ΠΗΓΗ
Via
